lunes, 27 de agosto de 2012

Luz e descanso

Non podía ver nada, tentabao pero a oscuridade non lle deixaba ver, ¡e mira que o tentaba!. Non era quen que chegar á claridade.

Tentabao e tentabao, a verdade e que tentouno ata que xa non sabía que estaba na maior das oscuridades, convertírase no máis parecido a un morcego; semellaba que non precisaba da luz, da claridade, para seguir adiante xa que non a lembraba.

Se iso non fora suficiente estaba canso, pero semellaba que acontecera o mesmo que coa claridade, acostumárase ó cansazo, xa era algo normal na sua vida.

Cansazo, oscuridade, esa era a súa vida, e non era quén de decatarse diso xa que a costume ¡¡é o que ten!!. Era coma se no intre de elixir entre Matrix e a realidade elixise Matrix, errara na pílula a tomar.

Nembargantes, chegou un día no que sentíu algo novo, claridade nos seus ollos e relax no seu corpo, algo lle dera a oportunidade. Finalmente viu o sol e o seu corpo acadara o descanso, a realidade existía, puido saír de Matrix.

Nese intre soamente podía facer duas cousas, loitar por descubrir en profundidade ese algo que o sacara de Matrix; e dar pequenos pasos de cativo para descubri-la nova realidade, mellor dito, a realidade.

martes, 21 de agosto de 2012

Moral doble, triple ¡o lo que haga falta!

Noticia de la semana pasada en la lejana Artabria, una noticia triste, una noticia que da incluso un poco de asquito. Resulta que desde hace dos años hay en Artabria lo que yo he llamado "la cuna del postureo del norte peninsular"; se corresponde principalmente con un local de copas abierto en un centro comercial (sí, centro comercial, copas...., gran mezcla) y sus locales adyacentes.

Situémonos, desde la apertura de los locales en ese centro comercial ha habido noticias referidas a ellos, pero destacan principalmente dos, una dramática y una asquerosa. La dramática se corresponde con el fallecimiento de una persona que sufrió una caída por el hueco de la escalera desde un tercer piso, es la combinación dramática de alcohol y subirse a un pasamanos, una desgracia y una brutal mala suerte.

La segunda de ellas es la noticia de la semana pasada, un potencial cliente de esos locales de raza negra (venga ahora que me ataquen los talipoliticamentecorrectos por no hablar de una persona humana subsahariana de color) no pudo entrar ya que los porteros le dijeron que "los negros daban muy mala imagen" (sic.).... asquerosa situación, asquerosa. Realmente da vergüenza propia y ajena leerlo.

El problema es que en eses locales, desde que abrieron, han hecho una "discriminación de la clientela" no solo siguiendo criterios raciales (de hecho yo he ido con un amigo negro a los locales de este centro comercial sin problema alguno), sino que han seguido criterios más bien económicos (más bien de apariencia económica) o de aspecto físico. Me explico; la propensión marginal a entrar en esos locales de una chica aumenta cuanto mayor sea la cantidad de carne mostrada..., y resulta que eso no ha sido denunciado (lamentable); del mismo modo las posibilidades de entrada en los locales de un chico/señor aumentan exponencialmente cuanto mayor sea el alarde de poderío económico...ya sea en sus ademanes o en sus formas de vestir...y nadie ha protestado por ello (lamentable) ; y ¡ojito!, esto es intercambiable para ambos sexos, lo mismo sucede si hablamos de un chico de gimnasio embutido y de una chica/señora con (seamos rancios) "posibles".

Haciendo un resumen ya regodeándonos en lo rancio....no hay problema en ir a un local donde solo entren (aparentes) ricos y cachondas (vale o ricas y cachondos, que no se me enfaden los talibanes) , pero si ese local sale a la prensa por algún hecho racista ¡uy que malos son!.

¡Viva la doble moral!, ¡viva el postureo!, ¡viva esta moderna sociedad! y por supuesto que viva la gente que seguirá yendo a estos sitios, disfrutadlos por mi, yo creo que ya he cumplido mi cupo.


¡Salud!

jueves, 9 de agosto de 2012

En el medio del humo

No sé si es una cortina de humo o no, quizá no, quizá la cortina de humo haya sido la polémica del aborto o la cortina de humo es el "watergate a la española" que ha saltado últimamente referido al espionaje del PSOE al PP cuando el primero estaba en el gobierno (francamente, se parecen tanto que les habría salido más barato mirarse a un espejo pero ¡es lo que hay!).

Está claro a lo que me refiero, al ¿asalto? del alcalde de Marinaleda a un Mercadona en Écija y el conato de ¿asalto? a un Carrefour en Arcos de la Frontera. Bien, ¿como dar mi punto de vista sobre esto?, realmente me siento sucio al argumentar ya que es posible que mi punto de vista se parezca al del PPSOE (sí amigos artabreadores, los que estéis más alienados me podéis empezar a llamar pepero o sociata). Partamos de los hechos, argumentando prácticamente que es para "dar de comer al hambriento" el alcalde del municipio de Marinaleda se lleva comida de un supermercado; pues bien, si nos quedamos con esto creo que muchos podríamos estar de acuerdo pero....tengo dudas, muchas dudas sobre lo sucedido.

En primer lugar, nunca me ha parecido correcto coaccionar a un trabajador cuando está ejerciendo su derecho al trabajo, temo que esa coacción se haya producido, de hecho estoy seguro a un 95%  de que ha sucedido. Estoy seguro que me contraargumentará gente diciendo que el trabajador estaba controlado por sus jefes y que los compañeros del Sánchez Gordillo simplemente le abrieron los ojos (aunque no fuera de malas maneras) de su error; no me vale esa argumentación, es la misma usada por Bush en Irak...iban a llevar la democracia allí......a cañonazos.

En segundo lugar, seamos demagogos ya que hablamos de un político, es muy fácil "liarla parda " siendo aforado (es como una patente de corso); pero digo yo ¿por qué demonios no hace que sus compañeros, compañeras, contrarios, contrarias, coaligados y coaligadas renuncien a la mayor parte de su sueldo como representante público debido a la critica situación de los servicios sociales del país?, ¿por qué?. ¡ah no! eso no puede hacerse...pero ¿por qué no?, lo vería más correcto que entrar de un modo mafioso en un súper arrasando con todo.

En tercer lugar, ¿donde podríamos un hipotético límite?, ¿es más justo asaltar un Mercadona que la Tienda del tío Pepito que ha sido denunciada por sus trabajadores? ¿y si resulta que el tipo Pepito no es malo?; ¿que límite ponemos; la cuenta de resultados de una tienda?, ¿nos basamos en cifras absolutas o relativas?, lo veo complicado muy complicado

Desgraciadamente, estoy convencido que esto es simplemente una cortina de humo, y que el Ártabro, como persona simple que es, ha entrado a saco.  Pero mientras tanto la generación mejor formada de la historia de España huye del país para no volver...y los brindis al sol de un alcalde andaluz y las medallas en unos juegos olímpicos son las cosas que nos preocupan.


¡Salud! (que nos hará falta)

jueves, 2 de agosto de 2012

¡Son o primeiro "ovello"!

Sí, séino, é subirse ó carro, é ir ó rebaño, ¡é máis!, ¡é ser o primeiro "ovello"! (o masculino é carneiro pero penso que é máis políticamente ovello xa que, ¿por qué falar de cornos?, e tamén porque sí ¡qué lerias!).

Levo meses e meses, ¡xa máis dun ano!, dende que foi nado este humilde blog, e o habitual, a costume, é critica-lo rebaño. O habitual é ir contra a corrente, de feito penso que o mellor para a saúde mental (e para os que crean nela, mesmo para a saúde da alma) é ir en contra dos milleiros de cortinas de fume que hai que sufrir cada día... e é unha magoa, xa que as seguimos a sufrir.

Pero sí, teño que dicilo, ¡entrei no rebaño e síntome cheo de ledicia!. ¿A causa?, ¡é evidente!, as olimpiadas (ou xogos olímpicos ou coma cara... se chame, que ninguén se enfade). E unha ocupación constante, podo ver dende competicións de disparos con carabina (sí, xa sei que é moi friki) ata ver competicións de volei-praia (sí femininas sí, de feito descubrin unha curiosa regulamentación pola cal se a temperatura é superior a 18 graos teñen que vestir bikini....., ou eso escoitei na radio...), pasando por natación, básket (non ten prezo ver ó seleccionador ruso falando nos tempos mortos en inglés ós seus xogadores...., esto nos tempos de Sabonis e Kurtinaitis non pasaba, inda que era a URSS claro,e eles lituanos) e pola competición que non perdo cada catro anos ¡a ximnasia artística! (sexamos serios, a min fáltame articulacións, ¡hai cousas que non son normáis!).

Así que estimados artabreadores; confeso ser un seguidor do rebaño, pero non un seguidor calquera, senón un que mesmo segue en twitter ó equipo olímpico español (fustigádeme), un que chega á casa e pon a tele para ver tódalas competicións posibles..... e un que ó tempo que revisa o que escribe cae na conta que ten que empezar a medicarse xa que o seu empeora....; pero, coma dixen antes, ¡un orgulloso "ovello"!.

Visto o visto era evidente a aportación musical de hoxe.


¡Saúde!